بررسی تاثیر درمان نوروفیدبک بر کارکرد شناختی و علائم بیماران مبتلا به میگرن

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان نوظهور نوروفیدبک در کاهش ناتوانی ناشی از سردرد و بهبود فرایندهای شناختی در افراد مبتلا به میگرن بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، در برگیرنده ی تمام کسانی بود که به دلیل میگرن به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کردند(برآورد تقریبی 2000). 30 آزمودنی در دو گروه آزمایش و کنترل با گمارش تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. آزمودنی ها در هر دو گروه (آزمایشی و کنترل) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه حافظه وکسلر و آزمون استروپ، پرسشنامه نارسایی های شناختی برادبنت، کوپر، فیتزجرالد و پارکزو پرسشنامه ی ناتوانی ناشی از سردرد مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.ضمن آنکه روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع آزمایشی است. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از این بود که بعد از 30 جلسه آموزش نوروفیدبک، در گروه آزمایش بهبود چشمگیری در کارکرد شناختی نارسایی شناختی و ناتوانی ناشی از سردرد دیده شد. دو گروه تفاوت معناداری از نظر کارکرد شناختی و ناتوانی ناشی از سردرد و نارسایی شناختی داشتند. در کل می توان نتیجه گرفت که افراد مبتلا به میگرن می توانند با نوروفیدبک شرطی سازی کنشگر امواج مغزی خود را کنترل کنند و از طریق آن ناتوانی ناشی از سردرد خود را بهبود بخشند و همچنین کاکرد شناختی خود را از جمله در حافظه کلی و کارکردهای اجرایی به طرز معناداری افزایش دهند.